Marilou: 'Waar voor je collegegeld'

Als zij-instromer zijn mijn lesdagen op de hogeschool ultra-gecomprimeerd. Geen overbodige opdrachten, geen klassikale instructie wanneer je het ook zelf uit kunt zoeken en heel veel verschillende lessen achter elkaar. Een model-dag:

8.30       De dag start met een hoorcollege Anatomie-Fysiologie-Pathologie-Farmacologie over het endocriene stelsel. Niet bepaald rustig wakker worden.

10.00    Het practicum verpleegtechnische vaardigheden is vandaag gecombineerd met de les communicatieve vaardigheden. We gaan oefenen voor het naderende praktijkexamen dus er is een trainingsacteur met wie we zowel de wondverzorging als motiverende gespreksvoering oefenen.

12.00    In de werkgroep klinisch redeneren gaan we aan de slag met een complexe casus over verslavingsproblematiek: hoe ontstaat het, welke factoren houden een verslaving in stand en wat kun je als verpleegkundige betekenen om het tij te helpen keren? Geen pasklare oplossingen, wel een hoop inzichten.

13.30    Tijdens de workshop over verpleegkundig leiderschap werken we in groepjes samen aan een soort reuze-puzzel en na afloop worden de groepsprocessen uitvoerig geanalyseerd. Hoe zorg je dat een goed idee gehoord wordt? Hoe werk je samen met allemaal een andere aanpak en communicatiestijl?

15.00    Nog 2 lessen te gaan. Bij Medische ethiek bespreken we de spanning tussen autonomie (de patiënt zelf laten bepalen) en weldoen (zorgen dat iemand geneest of in ieder geval niet zieker wordt). Dat is allebei belangrijk, maar botst in de praktijk nogal eens. Waar stopt je professionele verantwoordelijkheid bijvoorbeeld wanneer een patiënt met zware longproblemen naar buiten begeleid wil worden om te roken?

16.30    De afsluiting van de dag is het hoorcollege gezondheidsrecht. Hier horen we de ins en outs van de plicht om patiënten goed te informeren bij behandelbeslissingen. We leren o.a. hoe dat zit bij minderjarigen en hun (gescheiden) ouders. En ook wat je wel en niet mag bespreken met vertegenwoordigers van een wilsonbekwame patiënt. 

Dat bijna alle onderdelen van zo’n lesdag in zo wat elke stagedienst terugkomen had ik niet verwacht. Toch is het zo. Afgelopen week zorgde ik bijvoorbeeld voor iemand met sterk ontregelde diabetes (theorie endocrien stelsel.. check) en een voetamputatie (verpleegtechnisch practicum wondzorg..check). Ik discussieerde met collega’s over hoe ver we moesten gaan in het stimuleren van beweging bij een patiënt die echt zijn bed niet uit wilde terwijl dit grote risico’s heeft voor zijn herstel (medische ethiek.. check).

Verder stelde ik een verduidelijking in een protocol voor (verpleegkundig leiderschap.. check) en ging ik in gesprek met een bezorgde dochter die haar zieke vader liever niet wilde belasten met informatie over zijn (slechte) prognose omdat dit in hun cultuur niet gebruikelijk is. Dit laatste raakt zowel aan gezondheidsrecht als cultuursensitief verplegen.

School en stage zijn bij verpleegkunde heel erg op elkaar afgestemd. Waar ik veel van wat ik leerde tijdens mijn academische vooropleiding tot op de dag van vandaag nooit heb toegepast, kom je bij verpleegkunde echt álles wat je leert (en meer) vroeg of laat tegen op de afdeling. Je krijgt dus echt waar voor je collegegeld!