Deze website maakt gebruik van geanonimiseerde cookies om jouw gebruikservaring te optimaliseren en voor de analyse van onze website. Deze cookies kun je niet uitzetten. Bij het tonen en afspelen van YouTube video's worden cookies van derden geplaatst. Deze cookies van derden kun je wel uitzetten. Klik op "Akkoord" als je akkoord gaat met dit gebruik van cookies, klik op "Aanpassen" voor meer informatie en om zelf te bepalen welke cookies deze website plaatst.
Ervaringsverhaal Maaike Luik
Ik ben Maaike en ik werk inmiddels al weer 3 jaar als vrijwilliger in het Groene Hart Ziekenhuis. Verbinding; dat is wat het vrijwilligerswerk in het GHZ mij brengt. Ik ben wekelijks te vinden op de dagbehandeling oncologie en hematologie. Met veel plezier ben ik er voor de patiënten en hun bezoekers/begeleiders maar ook voor het overige personeel zoals de secretaresses, verpleegkundigen, artsen en de roomassistants. Het werk geeft mij voldoening en ik voel me enorm gewaardeerd en betrokken bij deze afdeling.
Het voelt als thuiskomen
De tijd doorkomen aan een infuus ervaart iedere patiënt anders. Vaak is een glimlach of een warme blik al een lichtpunt op de dag voor een patiënt. De uitslag van een onderzoek of het wachten totdat je hoort dat de chemokuur wel of niet door kan gaan zijn spannende momenten. Spraakwater heb ik genoeg maar het is ook fijn om samen met de patiënt stil te zijn. Een woord van goede moed of troost of gewoon samen blij zijn.
Ooit werkte ik zelf in het Groene Hart Ziekenhuis als verpleegkundige en dat ik nu als vrijwilliger mijn steentje bij mag dragen voelt als thuiskomen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en daardoor heb ik me aangemeld als vrijwilliger. Een stukje van mezelf geven aan iemand anders geeft grote voldoening. Op de BOH ben ik de jongste vrijwilliger maar leeftijd is maar een getal, nietwaar?
Graag voorzie ik de innerlijke mens van eten en drinken maar ook van stof tot nadenken. We delen soms ook luchtige zaken wat de spanning bij de patiënt doorbreekt. Ook op deze afdeling is er toch vaak humor en wordt er veel gelachen. Doordat de patiënten regelmatig op de afdeling komen ontstaat er een vertrouwd gevoel en ben ik inmiddels voor velen een bekend gezicht. De meeste mensen herkennen me op afstand door mijn accent dat is vaak direct een aanknopingspunt om een gesprek te beginnen.
In deze periode van het leven is een stralend lichtpunt welkom en dat is mijn grootste bijdrage op de BOH. De waardering is niet in taal uit te drukken en die connectie is precies de reden waarom ik heb gekozen voor vrijwilligerswerk in het GHZ.